U rimskoj pravnoj tradiciji, izraz kojim se označava tumačenje nekog pojma ili odredbe, sadržane u pravnom propisu ili pravnom poslu, u njihovom najužem, tj. doslovnom značenju; suprotno tome, koristi se izraz lato sensu, u značenju: u širem smislu; ekstenzivno tumačeći. Izraz stricto sensu često se koristi u pravnoj doktrini, a na njegovu uporabu nailazimo i u recentnoj sudskoj praksi.