Zakon o prelazu u državnu svojinu neprijateljske imovine i o sekvestraciji nad imovinom odsutnih lica

Član 1

U svojinu Federativne Narodne Republike Jugoslavije prelazi i postaje opštenarodna imovina:

1) sva imovina Nemačkog Rajha i njegovih državljana koja se nalazi na području Federativne Narodne Republike Jugoslavije;

2) sva imovina lica nemačke narodnosti bez obzira na državljanstvo. Pod ovima se, naročito razumeju sva ona lica koja su se za vreme okupacije izjasnila da su nemačke narodnosti, bez obzira da li su pre rata istupila kao takva, ili su smatrana za asimilirane Hrvate, Slovence ili Srbe.

Od ovog se izuzimaju lica nemačke narodnosti:

a) koja su učestvovala kao partizani i vojnici u narodno-oslobodilačkoj borbi ili su radila aktivno u Narodno-oslobodilačkom pokretu;

b) koja su pre rata bila asimilirana kao Hrvati, Slovenci ili Srbi, a za vreme rata nisu pristupila Kulturbundu niti su istupala kao članovi nemačke narodnosne grupe;

v) Koja su pod okupacijom odbila da se na zahtev okupatorskih vlasti izjasne za pripadnike nemačke narodnosne grupe;

g) koja su pre rata ili do kraja neprijateljske okupacije njihovog prebivališta stupila u mešovite brakove s licima jedne od južnoslavenskih narodnosti ili sa licima jevrejske, slovačke, rusinske, mađarske, rumunske ili koje druge priznate narodnosti pod uslovom da se svojim držanjem pod okupacijom nisu ogrešila prema oslobodilačkoj borbi naroda Jugoslavije i bila pomagači okupatora;

d) koja su podanici neutralnih država, a nisu se za vreme okupacije neprijateljski držala prema borbi jugoslovenskih naroda za oslobođenje.

3) Sva imovina ratnih zločinaca i njihovih pomagača, kao i svih lica kojima je presudom građanskog ili vojnog suda oduzeta imovina u korist države, i to bez obzira na državljanstvo svih u ovoj tački navedenih lica. Imovina državljana Federativne Narodne Republike Jugoslavije u ovom slučaju prelazi u državnu svojinu, bez obzira da li se ona nalazi u zemlji ili inostranstvu.

Imovina iz tač. 1) i 2) ovog člana prelazi u svojinu države danom 22 novembra 1944 godine kao dana stupanja na snagu Odluke o prelazu u državnu svojinu neprijateljske imovine, o državnoj upravi nad imovinom neprisutnih lica i o sekvestraciji nad imovinom koju su okupatorske vlasti prisilno otuđile, od 21 novembra 1944 godine. Imovina iz tač. 3) ovog člana prelazi u svojinu države danom pravosnažnosti presude.

Član 2

Imovina lica iz čl. 1. ovog zakona, kao i imovina državljana FNRJ koji borave u inostranstvu a nisu se odazvali pozivu da se vrate u domovinu u zakonom predviđenom roku, ili koja pobegnu iz zemlje, može se, do donošenja odluke o konfiskaciji, a pod uslovima iz čl. 12 Zakona o konfiskaciji i o sprovođenju konfiskacije, staviti pod sekvestraciju države ili primeniti drugo sredstvo obezbeđenja po Zakonu o konfiskaciji i izvršenju konfiskacije.

Kod konfiskovanja imovine lica kojima se oduzima državljanstvo vodiće se računa, izuzetno od čl. 4 Zakona o konfiskaciji i izvršenju konfiskacije, da se bliskim članovima porodice takvih lica (bračnom drugu i deci) ako se ne nalaze u inostranstvu zajedno sa licem kome se državljanstvo oduzima, nego su ostali u zemlji, ostavi odnosno prenese u svojinu deo imovine dovoljan za odgovarajuće izdržavanje. Ovaj deo, u slučaju da je imovina velika, ne može preći polovinu vrednosti konfiskovane imovine.

Ako je u pitanju imovina velikog obima ili od značaja za privredu (industriska preduzeća, rudnici i sl.), takva imovina prelazi u svojinu države, a bliskim članovima porodice odrediće se naknada za deo koji im se prizna.

U svemu ostalom važe u ovim slučajevima propisi Zakona o konfiskaciji i o izvršenju konfiskacije.